پیشینه

گابایی نام دو شهر یکی در سغدیا و خوارزم و دیگری در منطقه مرکزی ایران است. نام این شهر مؤید مهاجرت آریایی‌هایی که روزگارانی ساکنان دشت‌های آسیای میانه بودند به ایران می‌باشد. ولی به گمان زیاد شهر گابایی در منطقهٔ گاپله و جایی بین گاوبار و فرزیان بوده باشد. در بعضی از کتیبه‌ها شهر گابایی «gabai» یا گی «Gey»، گابه «Gabe» و گابین «Gabian» را شهری آباد در زمان هخامنشی نام برده‌اند که تا زمان ساسانیان برجای بوده و برخی آنرا حوالی اصفهان گفته‌اند در صورتی که بر اساس پاره‌ای شواهد این شهر در گاپله بوده‌است. (دقت کنید به تشابه زیاد گابایی، گابار، گاپله و همچنین گاپله از حوالی اصفهان محسوب می‌شده است!)

در طول قرن چهارم تا حدود قرن دهم هجری قمری معروفترین مکان منطقهٔ جاپلق «قلعه فرزین» از آثار آل عجل بوده که وقایع مهمی درآن اتفاق افتاده است. مقصود از قلعهٔ فرزینقلعه‌ای قدیمی است در روستای فرزیان که خرابه‌های آن هنوز باقی است. قلعهٔ مزبور دژی محکم بوده و به واسطهٔ محل استقرار مناسب و داشتن پناه‌گاهی چون رشتهٔ جبالاشترانکوه مأمنی برای طاغیان و متمردان بوده است.